ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ'' Το δασος που εχουμε''

Μια φωτογραφια αρκει για να δωσει το μεγεθος της καταστροφης..........

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 'Το δασος που ειχαμε'

Καστανιες, κουκουναριες, πλατανια, βελανιδιες, πουρναρια, καρυδιες, πευκα, ακακιες και τοσα αλλα ημερα και αγρια δεντρα περιστοιχιζαν το χωριο μας πριν την μεγαλη φωτια του Αυγουστου.Ο δασικος αυτος πλουτος ηταν μοναδικος!Ηταν αποτελεσμα πολλων ετων και η ανθρωπινη παρεμβαση δημιουργιας του ηταν σημαντικη, ειδικα γυρω απο το χωρο της Μεταμορφωσης.Η ελλειψη εντατικης κτηνοτροφιας και η απουσια γγεωργιας στα βουνα εδωσαν το πρωτο ρολο στη φυση να κανει το θαυμα της.
Τα δαση της Αραχαμιτας που δεν θα ξεχασουμε ποτε και παντα θα τα νοσταλγουμε.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ"Θεα απο τις καστανιες"


Et ego in Arcadia


Το όνομα και η ιστορία τούτου τόπου χάνεται στα βάθη των αιώνων μεταξύ του φανταστικού και του πραγματικού, μεταξύ του μύθου και της πραγματικότητας. Πλειάδα υποθέσεων αναφερόμενων στην προέλευση της ονομασίας της φανταστικής τούτης χώρας, αδυνατεί ουσιαστικά να δώσει απάντηση στο γρίφο της ετυμολογίας της ρίζας του ονόματος Αρκαδία.

Κατά μία εκδοχή η ονομασία προέρχεται από τον Αρκάδα, καρπό του παράνομου έρωτα του Δία και της Καλλιστώς. Κατ' άλλους η προέλευση της ονομασίας οφείλεται στο συνδυασμό των λέξεων ark (κιβωτός) και Δίας. Αρκ-Δίας λοιπόν Αρκαδία (σκάφος του Δία). Κάτοικοι θεωρούν τη λέξη πελασγική και πιστεύουν ότι η Αρκαδία είχε τον Πελασγό ως πρώτο βασιλιά της, γι' αυτό και Πελασγία την αποκαλούσαν.
Όποια κι αν είναι η αλήθεια για την προέλευση του ονόματος «Αρκαδία» ένα είναι γεγονός, ο τόπος μας καλείται έτσι από την αρχαιότητα και λόγω του φυσικού του κάλους, του νομαδικού βίου και του λιτοδίαιτου των κατοίκων, η τέχνη και η ποίηση εμπνεύστηκαν συχνά από την ποιμενική τούτη περιοχή.
Βουκολικές ποιητικές συνθέσεις μεστές εικόνων φυσικού κάλους, ευγενών παρορμήσεων και υψηλών συναισθημάτων, καταδεικνύουν τη σαγήνη που ασκεί στον επισκέπτη τούτη η προικισμένη γη, η γη των προγόνων μας, η γη που γοητεύει και θέλγει.

Αρχαία Αρκαδία

Τα όρια της Αρχαίας Αρκαδίας, μ' αυτά της σημερινής, δε συμπίπτουν τότε ήταν ευρύτερα! Συμπεριλάμβανε την επαρχία Καλαβρύτων, τη νότια Κορινθία, τα δυτικά της Αργολίδας κι ένα μεγάλο τμήμα της Ηλείας και της Ολυμπίας. Η αρχαία Αρκαδία δεν είχε θάλασσα!
Το σχήμα της Αρχαίας Αρκαδίας ήταν ένα τετράγωνο με φυσικά σύνορα βουνά και μόνο βουνά: τη Ζήρεια, το Λύρκειο, το Αρτεμίσιο και το Παρθένιο, ο Πάρνωνας να ενώνεται με τον Ταϋγετο, το Λύκαιο, τη Φολόη και τη Σκάλη, τον Ερύμανθο και το Χελμό . Το όρος Μαίναλο δεσπόζει στο κέντρο της Αρκαδίας. Απολιθώματα καταδεικνύουν, ότι, προ δύο περίπου εκατομ. ετών, στην Αρκαδία ζούσαν μεγάλα ζώα, όπως: ελέφαντες, ιπποπόταμοι, αρκούδες, αγριόχοιροι, βουβάλια αλλά και ελάφια, ζαρκάδια, κάστορες... Είχαν σαν ενδιαίτημα την Αρκαδία η οποία είχε πυκνή βλάστηση και μεγάλα δάση από έλατα, βελανιδιές, πουρνάρια... Αυτά τα μεγάλα δάση και τα πολλά νερά χαρακτήριζαν, την Αρκαδία, σαν ειδυλλιακό τόπο! Σ' αυτά τα κρυστάλλινα νερά λούζονταν οι Μούσες και οι Νύμφες... Καμάρι και καύχημα των Αρκάδων ήταν το αυτόχθονο! Θεωρούσαν τον εαυτό τους, «υπερούσιο λαό» καθότι, γεννήθηκαν πριν της Σελήνης και πριν των άλλων Ελλήνων εξ' ού και Προσέλληνες! Αυτό, λέει, και ο Στραβόνας: «Δοκεί δε παλαιότατα έθνη είναι τα Αρκαδικά των Ελλήνων Αζάνές τε και Παρράσιοι και άλλοι τοιούτοι».
Κάτι παρόμοιο, λέει, κι ο Ξενοφώντας: «Οι Αρκάδες δύνανται να καυχώνται πως, μόνο αυτοί απ' όλους τους Έλληνες, είναι αυτόχθονες»! Οι Αρχαίοι Αρκάδες μιλούσαν την Αρκαδική γλώσσα η οποία ήταν μία, από τις πέντε, διαλέκτους του Αχαϊκού συνασπισμού. Όπως οι άλλοι Έλληνες, έτσι και οι Αρκάδες, σα θρησκεία είχαν το 12θεο, με το μυθολογικό προνόμιο, ο Δίας να έχει γεννηθεί στο Αρκαδικό Λύκαιο όρος, ο Ποσειδώνας στη Μαντινειακή βρύση η Ήρα κι αυτή στ' Αρκαδικά βουνά, ο Ερμής στην Κυλλήνη, ο Ασκληπιός στη Θέλπουσα... Η Αρτέμιδα ήταν θεά της Αρκαδίας και λατρευόταν, από τους Αρκάδες, ως Υμνία ή Ορθία και ήταν προστάτιδα των Δασών και του Κυνηγίου! Στην Αρκαδία λατρευόταν και η Κόρη της Δήμητρας -Δέσποινα την αποκαλούσαν οι Αρκάδες- και, μάλιστα, με τη μητέρα της για την οποία, πίστευαν, οι Αρκάδες, ότι, μετά την Αττική, τους δίδαξε την καλλιέργεια της γης! Συγχρόνως, έδειχναν πάνω στο βουνό Κυλλήνη, μια χαράδρα κι έλεγαν, τάχατες, πως, ο Πλούτωνας, από εκεί κατέβασε τη Δέσποινα στον Αδη! Πίστευαν, οι Αρκάδες, ότι, ανάμεσα στα σημερινά χωριά των συνόρων Γορτυνίας και Μεγαλόπολης, Κυπαρίσσια και Μαυριά -στην παλιά Τραπεζούντα- έγινε η μάχη των Θεών και των Γιγάντων νίκησαν οι Θεοί κι έκλεισαν τους Γίγαντες κάτω από τη γη! Τα αλση της Αρχαίας Αρκαδίας φέρουν ονόματα θεών: Πάνας, Αφροδίτη, Δήμητρα, Ποσειδώνας... αλλά, και τα ποτάμια, Αλφειό και Λάδωνα, τα θεοποίησαν! Μην ξεχνάμε, ότι, ο κατ' εξοχήν θεός της Αρκαδίας ήταν ο τραγοπόδαρος και κερασφόρος, Πάνας, Θεός της Μουσικής -απεικονίζεται με τον αυλό του- ο οποίος ακολουθούσε τον Διόνυσο ενώ τον ακολουθούσαν Νύμφες, Ναΐδες, Επιμηλιάδες, Μαινάδες και Σειλινοί! Να, γιατί αποκαλούσαν ειδυλλιακή την Αρκαδία! Το Λύκαιο όρος ήταν ο «Όλυμπος της Νότιας Ελλάδας»! Τελείτο και γιορτή για τη Δέσποινα, την κόρη της θεάς Δήμητρας, στη Λυκόσουρα, στο Λύκαιο όρος τελούνταν και Αγώνες, γυμνικοί και ιππικοί, τα «Λύκαια». Νομίσματα χρυσά, αργυρά, χαλκά με την επιγραφή «ΑΡ ΑΡΚΑ ΑΡΚΑΔΙΚΟΝ» κόπτονταν στο Νομισματοκοπείο, στο τέμενος του Δία, στο Λύκαιο όρος! Αυτά, από τη μία όψη εικόνιζαν το Δία κρατούντα ράβδο και από την άλλη δύο αετούς...Οι αρχαίοι Αρκάδες φορούσαν δέρματα χοίρων κι έτρωγαν βελανίδια γι' αυτό και η Πυθία τους αποκαλούσε, Βαλανηφάγους! Ακόμη, έτρωγαν κριθαρένιο ψωμί! Ήταν λαός ποιμενικός και υπόδειγμα λιτής ζωής διάγοντας αγνά κι ευτυχισμένα... Αυτή η ζωή των Αρκάδων, η τόσο ειδυλλιακή, περί το 17ο αιώνα, έγινε αφορμή να ιδρυθούν Σύλλογοι στην Ευρώπη με την επωνυμία «Αρκαδία» ή με κάποιο παρεμφερή τίτλο που να εμπεριέχει τη λέξη, Αρκαδία -γνωστή ήταν η «Ακαδημία των Αρκάδων» της Ρώμης- με προμετωπίδα το πολύ γνωστό «Et ego in Arcadia»! Οι Αρκάδες ήταν πολεμιστές αλλά και τεχνίτες παίρνουν μέρος σε όλους τους πολέμους, οικοδομούν το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα και Θέατρα στη Μεγαλόπολη το μεγαλύτερο στην Ελλάδα στη Μαντινεία, στην Τεγέα, στον Ορχομενό. Με το βασιλιά Αγαπήνωρα συμμετείχαν στο 10ετή Πόλεμο της Τροίας. Η μονομαχία του βασιλιά των Αρκάδων, Έχεμου, με τον Ύλλο τον Ηρακλείδη, ματαιώνει την Κάθοδο των Δωριέων! Έμεινε στην ιστορία η μεγάλη Μάχη της Μαντινείας και ο θάνατος του Επαμεινώνδα! Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους παρακμάζει. Ο Οκταβιανός αφαιρεί το άγαλμα της Αλέας Αθηνάς και τα Δόντια του Καλυδωνίου κάπρου! Ο γεωγράφος Στράβωνας αναφέρει την Αρκαδία ως ερειπωμένη! Λίγο μετά τη Γέννηση του Χριστού (138 - 180), την Αρκαδία επισκέπτεται ο Παυσανίας ο οποίος μας αφήνει και τα τόσα χρήσιμα γι' Αυτήν! Οι Αρκάδες, ανέκαθεν, ήταν ένας φιλόξενος λαός! Αγαπούσαν τον πλησίον τους και ήταν συναισθηματικοί κι εργατικοί, σεμνοί και αυστηρά ηθικοί! Η δημοκρατικότητά τους αποδεικνύεται και με την κοινή τράπεζα στην οποία παρακάθονταν, ίσοι προς ίσους, αφέντες και δούλοι! Ήταν φυσιολάτρες στο έπακρον κι απόρριπταν καθετί το αριστοκρατικό.
Η Μουσική ήταν υποχρεωτικό μάθημα για τους Αρκάδες μέχρι 30 ετών! Να, γιατί απεικονίζεται ο Πάνας με τον αυλό, ο Ερμής της Κυλλήνης με τη λύρα, η Υμνία Αρτέμιδα κι ο Χάρμονας Δίας με τα τραγούδια τους... Στη Μαντινεία υπήρχε Σχολή Μουσικής και Ορχηστικής! Η Αρκαδία ανάδειξε το μεγάλο Ιστορικό, Πολύβιο το Μεγαλοπολίτη! Ανάδειξε το μεγάλο Μουσικό, Τυρταίο, αλλά και τον Εχέμβροτο! Όμως, Τεγέατισσα ήταν και η Ανύτη! Αλλά και τον ποιητή Αρίσταρχο και τον κωμικό, Φόρμιν, γαλούχησε η Αρκαδία! Η Αρκαδία συμμετείχε πάντα στους Πανελλήνιους Αγώνες, όπως τα Ολύμπια, τα Πύθια, τα Νέμεα και ανάδειξε, ουκ ολίγους Ολυμπιονίκες! Αρέσκονταν στο, να γυμνάζονται, οι Αρκάδες τέτοια Γυμνάσια ήταν, της Μεγαλόπολης, της Φιγαλείας, ο Ιππόδρομος πλησίον των Τειχών της Μαντινείας προς τιμή του Αντίνοου αλλά κι αυτός στο Λύκαιο όρος όπου τελούνταν τα Λύκαια, το Στάδιο της Τεγέας όπου τελούνταν τα Αλεαία, τα Αλώτια των Τεγεατών... ʼλλοι Αγώνες ήταν τα Σωτήρια (Μεγαλοπολίτες), τα Ερμαία και τα Μώλια (Μαντίνειοι), τα Ερμεία (Φενεάτες)... Ακόμη, τελούνταν Αγώνες Ομορφιάς, Πάλης... Οι Αποικίες των Αρκάδων, τόσο στην Ιταλία (ο Εύανδρος ίδρυσε το Παλλάντιο στον Τίβερη όπου επεκτάθηκε η Ρώμη) όπου εκεί διδαξαν τη Μουσική, τα Γράμματα, τις Τέχνες... κάτι που έψαλε κι ο ποιητής Βιργίλιος... όσο και στη Μικρά Ασία όπου, Τρώες και Βυθινοί ήταν Αρκάδες. Στην Κασπία θάλασσα, η Πανών αλλά και οι κατοικούντες στον κόλπο Αζανίας... Αρκάδες ήσαν! Η Πάφος είναι Αρκαδική αποικία την οποία ίδρυσε ο Αγαπήνωρας επιστρέφοντας από την Τροία! Έχουμε Αρκαδία στην Αίγυπτο και Τεγέα στη Συρία! Στην Κρήτη, Κυδωνία και Γόρτυς, ήταν Αρκαδικές. Αλλά και στη Ρόδο, στην Πάρο, στη Λευκάδα, στη Ζάκυνθο... Αρκάδες αποίκησαν! Όμως, και η Πύλος, Αρκαδική είναι -ο κόλπος της Κυπαρισσίας λεγόταν Αρκαδιά- καθώς και η Θυρέα της Κυνουρίας.

Μεσσαιωνική Αρκαδία

Κατά την Α' Βυζαντινή περίοδο (396 - 1209) έχουμε πλείστες, όσες, αλλαγές στον Αρκαδικό χώρο, ο οποίος παύει ν' αποτελεί ξεχωριστό τμήμα της Πελοποννήσου αλλά περιλαμβάνεται σ' αυτήν. Έτσι, χάνει και τ' όνομά της και παίρνει το, Μεσαρία -στη μέσα μεριά της Πελοποννήσου- ενώ, πλέον, η Τριφυλία -ο κόλπος της Κυπαρισσίας- ονομάζεται, Αρκαδιά! Η Πελοπόννησος χάνει, κι αυτή, το όνομά της, και αποκαλείται, Μορέας ή Μοριάς, εξαιτίας των πολλών μουριών που είχε ο τόπος! Η Αρκαδία, όπως κι όλος ο Μοριάς, κατά τη διετία, 395 - 396, δέχεται τις επιδρομές του Αλάριχου και των Γότθων του! Έτσι, υποβαθμίζεται η μία Πόλη της μετά την άλλη, διαλύεται και, από το 530 έως το 1209 -Φραγκοκρατία- οι μόνες Πόλεις που επιβιώνουν, κι όχι σε καλή κατάσταση, είναι: Μαντινεία, Τεγέα, Θέλπουσα και Φιγάλεια! Κατά τον 7ο και 8ο μ.Χ. η Αρκαδία δέχεται πολλές βαρβαρικές επιδρομές -κυρίως Σλαυικές- οπότε, μοιραίο είναι, να χάσει την κουλτούρα της και τη λαμπρότητά της και να περιπέσει στο σκοτάδι! Ένα πέπλο αμάθειας και φόβου επικρατεί... ʼλλαξαν, ακόμη, και τα ονόματα των Πόλεων, βουνών, ποταμών.
Οι παλιές ένδοξες Πόλεις, όπως Ασέα, Παλλάντιο, Ορχομενός, Ηραία, Μεθύδριο... δεν υπάρχουν ενώ, η Μαντινεία, ονομάζεται Μαντίνη και η Τεγέα, Νύκλι ή Αμύκλιο! Συγχρόνως, αναφύονται νέοι Συνοικισμοί και Πόλεις, όπως: Καρύταινα (στην αρχαία Γόρτυνα), Βελιγοστή και Λεοντάρι, Δημητσάνα (πλησίον στην αρχ. Τεύθιδα). Το Μουχλί -δεξιά του παλιού δρόμου, Τρίπολης - Αργους, το ίδρυσε ο Ανδρόνικος Ασάν το 1206! Είχε τριπλό τείχος και στο κέντρο του δέσποζε η Παναγία η Μουχλιώτισσα! Πρώτοι κάτοικοι ήταν οι Τεγεάτες... Εκκλησιαστικά, ο Επίσκοπος Τεγέας έχει, υπό την κηδεμονία του, όλη την Αρκαδία για να περάσει, αργότερα, υπό τη Λακεδαίμονα και, τέλος, να επιστρέψει, μόνο η μισή -η ανατολική- στην Επισκοπή Αμυκλών -Τεγέας! Έχουμε τη μοναδική αναφορά, δηλ. τη συμμετοχή του Επισκόπου Ωφέλιμου στη Δ' Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκιδόνας (451 μ.Χ.)! Ακολουθεί η υποδούλωση της Αρκαδίας, υπό των Φράγκων (1209 - 1320), οι οποίοι κτίζουν φρούρια (Καρύταινα, Βελιγοστή, Καλάβρυτα). Ο Μοριάς χωρίζεται σε 12 Βαρωνίες εκ των οποίων, οι 5, συνθέτουν την Αρκαδία: Ακοβα, Καρύταινα, Βελιγοσή, Νύκλι και Καλάβρυτα! Κατά τη Β' Βυζαντινή περίοδο η Αρκαδία (1320 - 1460) παραμένει έρημη από κόσμο.
Ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος Ασάν, με το Μουχλί ως ορμητήριο, κατόρθωσε λίγο, λίγο ν' ανακτήσει, από τους Φράγκους, ολόκληρη την Αρκαδία. Από το 1397 και μετά, κατόπιν δύο εισβολών, οι Τούρκοι καταλύουν το Μοριά κι επομένως και την Αρκαδία (1458 και 1460).

Νεότερη Αρκαδία

Η Αρκαδία, κατά την πρώτη περίοδο της δούλωσης της από τους Τούρκους δε μένει με σταυρωμένα τα χέρια διαρκώς επαναστατεί και κρουνοί αίματος ποτίζουν τ' Αρκαδικά χώματα! Η ειρωνεία είναι πως, ενώ η Ευρώπη (16ος αιώνας) σκέπτεται, ομιλεί, και ζει, όπως οι Αρχαίοι Αρκάδες, η Αρκαδία στενάζει κάτω από το βαρύ τουρκικό ζυγό! Κατά τους χρόνους αυτούς, οι μόνοι Έλληνες που παραμένουν ελεύθεροι είναι οι Αρματωλοί και οι Κλέφτες που ζουν επάνω στα βουνά εδώ εμφανίζονται και οι Κολοκοτρωναίοι.
Το 1687 οι Ενετοί εισβάλλουν στο Μοριά και οι Αρκάδες τάσονται στο πλευρό τους, κατά των Τούρκων, κυριεύοντας το φρούριο της Καρύταινας (1687) κι αιχμαλωτίζοντας 1300 Τούρκους! Κατά τη δεύτερη περίοδο της Τουρκοκρατίας (1715 - 1821) και ειδικότερα, κατά την πρώτη φάση (1715 - 1769), η Αρκαδία αποτελεί τμήμα του βιλαετίου του Μοριά υπό το Μόρα-Βαλεσή (ηγεμόνα του Μοριά). Με την κατάρρευση του Μουχλίου, εμφανίζεται η ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑ ως πολιτικό κι εμπορικό κέντρο.
Η Δημητσάνα αναδιοργανώνεται και, από το 1764, γίνεται το πνευματικό κέντρο του Μοριά (Σχολή Δημητσάνας)! Η Αρκαδία -δεύτερη φάση- το 1769 παρασύρεται σ' επανάσταση την οποία προωθούν οι Ρώσοι (Ορλώφ) και πνίγεται στο αίμα απέξω από την Τριπολιτσά! Η κάθοδος 10.000 Αλβανών στην Αρκαδία φέρει τα όσα δεινά... (κλείνει η Σχολή Δημητσάνας, αρπάζονται περιουσίες, γκρεμίζονται Ναοί...)! Μόλις, το 1779, απαλλάσσεται η Αρκαδία από τους Αλβανούς! Απ' εδώ και στο εξής, η Αρκαδία παίρνει τα επάνω της όταν, η Τριπολιτσά, καθίσταται το Κέντρο του Μοριά, την οποία, Τριπολιτσά, ο Μόρα-Βαλεσής οχύρωσε με 7πυλο κάστρο, 5,5 μ. ύψους και 3500 μ. μήκους! Σημαντικό γεγονός είναι η ίδρυση της «Ομοσπονδίας των Αρματολών» από το Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη (1786 - 1806) στην οποία συμμετείχαν: Θ. Κολοκοτρώνης Αναγνωσταράς, Αθ. Καράμπελας, Κόλιας Βυτινιώτης, Πλαπούτας, Νικηταράς, Κεφάλας, Μαντάς...
Ο Αρματολισμός έγινε ο βραχνάς των Τούρκων οι οποίοι κήρυξαν γενική δίωξη του... Όμως, οι Αρματολοί είχαν σπείρει το σπόρο της Λευτεριάς! Στον Αγώνα, κατά των Τούρκων, οι Αρκάδες πρωτοστάτησαν! Τα στελέχη της Φιλικής Εταιρείας, Γεώργιος και Παναγιώτης Σέκερης καθώς και οι, Παπαφλέσσας, Αναγνωσταράς, Πελοπίδας, Παλαιών Πατρών Γερμανός... είναι Αρκάδες! Αρκάδες ήταν και οι πρωταγωνιστές του Αγώνα, Θ. Κολοκοτρώνης, Αναγνωσταράς, Νικηταράς, Π. Αρβάλης, Σπηλιωτόπουλοι... Το Α και τ' Ω της Επανάστασης του 1821 είναι η πολιορκία και Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς από το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τους Λοιπούς Οπλαρχηγούς και τον ανώνυμο κόσμο στις 23 Σεπτέμβρη 1821! Από το 1825 έως το 1827, ο Ιμπραήμ, λεηλάτησε τρεις φορές την Αρκαδία! Αρχές του 1828 ο Ιμπραήμ αποχωρεί από το Μοριά οπότε και αρχίζει η Νεότερη Περίοδος του Έθνους και κατ' επέκταση και της Αρκαδίας, η οποία αναγεννάται εκ της τέφρας πλήρης ευφροσύνης αφού πρόσφερε τα μέγιστα στον Αγώνα! Το 1834 ορίζεται, από την Κυβέρνηση, ως Νομός Αρκαδίας, με έκταση 5.258 τ.χλμ. και πληθυσμό 170.000 κατοίκους! Τα όριά της δε συμπίπτουν μ' αυτά της Αρχαίας Αρκαδίας παίρνει την Κυνουρία και χάνει το ΒΑ τμήμα της. Διαιρείται σε τέσσερις επαρχίες: Μαντινείας (πρωτ. η Τρίπολη), Γορτυνίας (πρωτ. η Δημητσάνα), Μεγαλοπόλεως (πρωτ. η Μεγαλόπολη) και Κυνουρίας (πρωτ. το Λεωνίδιο). Σήμερα, διοικητικά, η Αρκαδία, μ' έδρα την Τρίπολη διαιρείται σε 22 Δήμους και μία Κοινότητα!

Συντομη περιγραφη



Το Δ.Δ. Αραχαμιτών βρίσκεται δεξιά του Κεντρικού δρόμου, από Τρίπολη προς Μεγαλόπολη, εκ διαμέτρου αντίθετα από το Αμπελάκι (στην Κάτω Ασέα στρίβουμε δεξιά, ανηφορίζουμε, περνάμε την Ασέα...).
Πριν φθάσουμε στο χωριό περνάμε από το εξωκκλήσι της Μεταμόρφωσης, χώρος ειδυλλιακός με νερά και πλατάνια αλλά και πυκνή βλάστηση! Μέχρι το 1927, οι Αραχαμίτες, αποτελούσαν μία κοινότητα με το Βαλτέτσι. Στην απογραφή του 1991 οι Αραχαμίτες μετρούν 222 κατ. ενώ το 1918 ο πληθυσμός είναι 308 κάτ.!
Περισσότερο, θα παροτρύναμε τον Επισκέπτη, να σταθμεύσει κι απολαύσει το χώρο της Μεταμόρφωσης όπου, εδώ, κατά την αρχαιότητα ήταν η πολλή μικρή πόλη των Πειραιθέων. Υπάρχουν καστανιές και καρυδιές ενώ, μέχρι πρότινος, άκμαζε το μεγάλο κτήμα "Κόσσυβα" από μήλα "Ντελισίους", μήλα "Φυρίκια", ροδάκινα...
Ο Άγιος Δημήτριος δεσπόζει ως ενοριακός Ναός των Αραχαμιτών.

Λιγα λογια.......


Οι Αραχαμιτες ειναι ενα μικρος ανεξερευνητος παραδεισος μολις λιγα χιλιομετρα απο την Τριπολη.Το παρθενο φυσικο περιβαλλον, που συνδυαζει την καταπρασινη γη με τα παληκαρισια βουνα και το γραφικο χωριο με τη αρκαδικη,λιτη φυσιογνωμια συνθετουν ενα καλά κρατημένο μυστικό.

Η ηρεμια της αρκαδικης γης μεσα σε ενα παραδοσιακο σκηνικο.